SVO estrukturan, ergatiboa izan ahal dá optatiboa noiz ez den anbiguetaterik

Atzoko sarreran, Josu Lavin eta Gilen zúten mantendu oso elkarrizketa interesgarria buruz ergatiboa an zenbait perpaus erlatibo, zeintan, jada bukaeran Gilenek zioen:

... pentsatu dut ergativoa deuseztu nahi zenuela.

eta Josu Lavinek erantzún:

Deuseztu ez, baina invitatzen dut casu honetan obligatorio ez içaitera.

cantatzen duen guiçona
ethorcen den guiçona

formac desdoblatzeracoan gure classicoec

guiçona ceinec cantatzen baitu
guiçona cein ethorcen baita

erran ukan dute.

duEN eta dEN horietan ergativoaren arrastoric ez dagoen beçala, ez egoitea CEIN icenordainean ere:

guiçona cein cantatzen baitu
guiçona cein ethorcen baita

Hala nola (ez kasualitatez) munduko hizkuntzak jaio ohi dirá (S)OV(S) buruazkenak; era berean (ez kasualitatez ere) munduko hizkuntzak dúte erakusten joera dinamiko gardena buruzki ordená SVO burulehena, nahiz orobat existitu daitezke kasu aski hibridoak, aski bikoitzak, nola akaso euskara, zeintan landu liteké estrukturá SOVO kin pre eta postposizioak. Jakina, eta betiko moduan, erabilerak markatu beharko luke bidea.

Garabide estruktural horretan, SOV hizkuntzek galdu ohi duté euren ergatibitatea (non den markatzen sujeto aktiboa: euskara) edo euren akusatibitatea (non den markatzen akusatiboa: latina) noiz bihurtzen SVO, hain justu zeren aditzak ondo mugatu ohi ditu bataren bukaera (normalean sujeto thematikoa) eta bestearen hasiera (normalean objeto rematikoa). 

Bilakaera horretan, halaber, adizki auxiliarrak pasatu ohi dira ti izán finalak barrú sintagma verbala ("ekarri du") ki hasierako posizioa ("du ekarri"), hola utziz eduki verbal semantiko nagusia ("ekarri") justuki lehenago zein bere hurrego osagarri nominala, preposizionala...., zeintan progresiboki joango da osatzen informazioa an modu koherentea (sintaktikoki eta interpretazionalki).

SOVO estruktura bikoitzean, bi aukerak (OV eta VO) koexistitu ahal dira kin ergatibo optatiboa noiz ez dagoen anbiguetaterik, eta baita kin aukerako auxiliar aurreratua (beheragoko "dú") markatúz bere aurreko subjetua (azentuak, hor ere, egin lezake bere lan argitzailea):

Gizonak aulkia ekarri du. (hemen ere, anbiguetaterik ezean, ken liteke ergatiboa)

Gizona dú ekarri aulkia. (hemen ere, optatiboki, jarri liteke ergatiboa)

Dudagabe, SVO ordenean, kasu ergatiboa izan liteké optatiboa noiz ez den anbiguetaterik. [⇶]