Garai horretan, erabiltzen al zirén Urolaldean ere 'dio-' adizki singularrak?

Atzo, ikusiz taula hau (Letariaga, 2019):

genioén:

Taula horretan ederki antzematen da nóla *eradun adizki argiak oso zabalduta egon zirén artio XVIII. mendea. Gainera ikusten da nóla forma horiek orokorki galtzen ari zirén "-ra-" referentzia datiboa, edo gutxienez referentzia horretako "-r-"a. Bádirudi ze orokorkiago galdu zén "-ra-" (an Goierri, Tolosaldea eta Beterri), bitarten Uroladean soilik "-r-" partea, baina barné joera evolutibo berbera. Akaso bihurtua zén redundantea kin bere aurreko "-i-" hori, eze (eze hori dá erlatiboa) jada uler liteké nola referentzia datibo bat.

Leturiagak, jarraian. bere fokua jartzen du justuki an Urolaldeko bilakaera propio hori, zehaztuz ondoko taula hau: 

non ikusten dugún lehenengo forma an "dio-" an OikiaDot (1784), zein dén:

OikiaDot (1784): Oikiako Dotrina

Hor, Loiolako dotrinean "diauzkazu" zena, bilakatu dá "diozkagu", zeinen ibilbidea izanen zén (azken urratsean genuké atzoko monoptongazioa):

dirauzkagu > diauzkagu > diozkagu  

horrela amáituz an "dio-", berdin nola goragoko beste eskualdetakoak. Gure galdera dá: Garai horretan, erabiltzen al zirén Urolaldean ere "dio-" adizki singularrak? [>>>]