Leturiaga (2019): "Urolaldeko Azkoitiko Sermoia (1737) testuan, adibidez, '-i(r)au-' duten adizki askorekin batera, '-io-' formako adizkiren bat dago."

Eta behin atzo Leturiagak zehaztu ze ("Gipuzkoako osagarri pluraldun adizki tripertsonalen erroez", 2019):

Haatik, XVIII. mendearen bigarren erditik aurrera, ordura arte Gipuzkoako testuetan ageri diren di(r)au-/zi(r)au- erako adizkiak itzalean geratu eta diozka (& dizka/dizko) 'dizkio' gisakoak nagusitzen hasten dira. Aukera bat izan daiteke pentsatzea *eradun oinarrian -i(r)au- > -iu- > -io- bilakabidea gertatu zela (Ariztimuño, apud Lakarra 2011:197), eta hortaz, diozka gisako adizkiak ere *eradun oinarrikoak direla... [Leturiaga, 2019:131]

 eta jarraitzen dú:

Urolaldeko Azkoitiko Sermoia (1737) testuan, adibidez, -i(r)au- duten adizki askorekin batera, -io- formako adizkiren bat dago. [Leturiaga, 2019:131-132]

non "dirautza/dirauzka" formetan, azken "-a" hori zén a referentzia ki 3. persona, bitarten "diozka" forman hasiko litzaké interpretatzen ze 3. personako referentzia zén "-o-" ordezta "-a". [>>>]