Burujabetzak ez du lasterbiderik
EAJk betidanik jakin izan du bere botoemaile guztiak ez direna abertzaleak, are gutxiago independentziaren aldekoak. Nolabaiteko ahultasun (?) hau sarri leporatu izan die (E)HBk jeltzaleei, bi tankera kontrajarriz leporatu ere, unean uneko komenentziaz.
Batzuetan, atzamarra begietan sartuz, behar besteko abertzaletasunik eza leporatzeko (ni zu baino gehiago). Beste batzuetan, ez ikusi eginez, elkarren arteko bidea urratzeko gonbitea proposatuz (gu biok, elkarrekin, nagusi). Nonbait, (E)HBk sekula uste izan ez duena zera da: bere botoemaile guztiak ere ez direla beti, zer gerta ere, berari komeni bezain abertzaleak.
Lar erraza da, ezkerreko nahiz eskuineko muturrean, zeharo errotikoa izatea, zer esanik ez oposiziotik. Nabarmen zailagoa, aldiz, gizarte-gehiengoari gobernutik erantzun nahi izatekotan.
Komunikabideei jaramonik egingo badiegu, “independentziaranzko bidea luzea da” esan omen du Hasier Arraizek, aitzakiantza. Tira, ez da gero aurkikunde hutsala. Batez ere, independentzia lortu nahirik, mehatxuak egin, iraultza-zerga eskatu, aberkideak erail eta bestelako lasterbideak edozenbat urtez erabili izan dituztenentzat.
Beste aldetik, gure Herria hiru zatitan apurtua dugu. Ikusteko da zer gertatuko den EAEn, segur aski, zatiturik dauden abertzaleak espainol alderdiren batekin lotuko dira bakoitza bere aldetik; Nafarroa, navarrísima denez gero, ezinezkoa da jakitea zer egingo duten hango morroiek; Iparraldeari dagokionez, hori tristezi handiz idazte dut, ea, ea galduta dela esan genezake. Kontuan hartuta hiru milioi, eskas, euskaldun garela, panorama izugarri beltza dugu gure aurrean.
Errematea gaztelera eta frantsesa gure hizkuntza “behikularrak” direla onartuta – euskara ahaide pobrea izanik – gu gauden bezala jarraituko dugu independentzia merezi ez dugulako!!