Online irakaskuntza

Nerea Zubia Blazquez Mondragon Unibertsitateko Humanitate eta Hezkuntza Zientzien fakultatean (HUHEZI) Psikopedagogia lizentzia ari da ikasten online. Aurreko ibilbide guztia hezkuntza eredu tradizionalean egin ondoren, argi dauka, eredu bakoitzaren onurak eta desabantailak zeintzuk diren. Hurrengo lerroetan bere esperientziaren berri ematen digu:

1.      Zure esperientzian oinarrituz, irakaskuntza presentzialarekin alderatuz zeintzuk dira e-learning modalitatearen ekarpenak

Gero eta ohikoagoa den, baina oraindik ere askotan errezeloz begiratzen diogun modalitate honek uste baino gauza on gehiago dituela konprobatu ahal izan dut. Hala, bat-batean  zerrendatuta hauek otutzen zaizkit:

 

–          Ikaslea formazioaren agente nagusia izaten bilakatu arazten du.

–          Ikaskuntza aktiboago eta esanguratsuago bat ahalbidetzen du.

–          Ikasketa prozesua momentu oro tutorearengatik ikuskatua da.

–          Autoebaluaketa ariketek berehalako zuzenketa dute.

–          Ordutegiari dagokionez malgutasuna handia da, kontutan hartuta, gure kasuan, saio presentzialak astean behinekoak (astelehenetan 4 orduz) zirela.

–          Espazio malgutasuna (internetekin konektatuta dagoen edozein ordenagailutik sartu baitaiteke).

 

Honenbestez, ezaugarri hauetatik abiatuta, aipagarria da eredu honek “merkatu” zabalago batetara iristea ahalbidetzen duela, arrazoi desberdinak direla medio (lanorduak, desplazamenduak…) modu tradizionalean ezinezkoa zaien pertsona asko eta askoren etengabeko ikaskuntza .

 

Baina bereziki azpimarratuko nuke, modalitate honek ikasleen autonomia eta independentziaren garapena sustatzen duela; besteak beste, urrutitik ikasteak norberaren denbora ondo kudeatu beharra suposatzen duen heinean, esaterako.

 

Hala eta guztiz ere, kontutan izan behar dugu ez dela modalitatea bera, ikaskuntza-irakaskuntza prozesuaren arrakasta bermatzen duena, hau aurrera eramateko erabiltzen diren metodologiak, estrategiak… baizik.

 

2. Zeintzuk alderdi negatiboak?

Emozioen zuzeneko eragina mugatuta egon dagoela esan daitekeen neurrian, irakasleak prestatutakoa ikaslearentzat motibagarria izatea bilatzean esfortzu berezia egin behar. Hala, beharrezkoa da “beste aldean” gidatzen gaituen tutore bat dagoela sentitzea (feedbacken bitartez…).

 

Ikasleen arteko elkarrekintzari dagokionean, iruditzen zait ez dela gela arruntean (aurrez-aurrekoan) bezain erraza pertsonen arteko komunikazioa, kolaborazioa eta norberaren ezagutzak konpartitzeko eremu bilakatzea; baina aldi berean, ezta ezinezkoa ere: besteak beste, hor baititugu foroak hauek eskaintzen diguten ikaskideen arteko elkarrekintzaren eta iritzi trukaketan bitartez.

 

Honenbestez, alderdi negatibo horiek soluziobiderik badutelakoan nago, batez ere kontutan izanik, astean behineko klase presentzialek hutsune hauek betetzeko parada ere eskaintzen dutela.

 

3. Zer ekarri dizu modalitate honetan ikasteak.

Bestalde, erdi presentziala izateak jende berria ezagutzeko parada ere eskaini dit bi urte hauetan, eta taldeko gehiengo handi batek eremu profesionalean esperientzia bazuela kontutan izanik, beraien esperientzietatik ere asko ikasi ahal izan dudala zalantza izpirik ez.

 

Baina garrantzitsuena, modalitate honek konturatu arazi didala IKT-ek ez dutela hezkuntzaren funtsa zertan aldaturik, eta modalitate tradizionalaz gain edo osagarri gisa, badirela erakargarriak eta arrakastatsuak izan daitezkeen beste eredu batzuk ere.

 

4. Zeintzuk dira aurkitu dituzun zailtasunak?

Ukaezina da, ikaskuntza orotan bezala, ikasteko beharrezkoa dela esfortzua eta kasu honetan, batez ere hasieran, ikaskuntza birtualaren metodologiari egokitzea eta plataforman “nola mugitu” aztertzeari denbora pixka bat dedikatzea beharrezkoa izan dudan arren, edozeinek gainditu dezakeen oztopoa besterik ez da izan. Esan daiteke, beraz, prozesuaren hasieran azalpen batzuk jasotan, internet erabiltzeko jakintza minimoak dituen pertsona orok duela plataforma hauek erabiltzeko gaitasuna.

 

Eta honenbestez, nik pertsonalki izan ditudan zailtasun nabarmenenak, alde batetik, nire denbora antolatzearena izan da, hasiera batean uste baino dedikazio gehiago eskaini beharra izan baitiot. Hala, kontutan izan behar dugu, on-line bada ere, lizentziatura batek eskatzen duen dedikazio maila altua dela, eta modalitate desberdin batean aritzeak ez duela berau arintzen. Eta bestalde, talde lanean aritzearena ere ez da lan makala izan, kasu askotan, aurrez-aurre ezin aritu izate horrek, beste bide batzuk bilatzea inplikatu duen neurrian (postaz, telefonoz…) dinamikotasuna eta inprobisazioa galtzen duela iruditzen baitzait.

 

Bestalde, orohar ikaskuntza-irakaskuntza modu honi edonork aurkitu diezazkiodan zailtasun garrantzitsuenak, diseinuarekin, baliabideekin, ikas-prozesuaren kontrolarekin… lotutakoak izan ohi direlakoan nago. Hau da, neurri handi batean, diseinatzaileek, edukien egileek, irakasleek, tutoreek, teknikoek, etab.-ek modalitate honek dakartzan aldaketak asumitzea eta kualifikazio egokia barneratuta izatea nahitaezkoa bilakatzen da; honela izan ezean, ikaslearen motibazioa jaitsi egingo baita, emaitzetan eragin zuzena izanez. Horrenbestez, neure bizipenetan oinarrituz adibide gisa esan dezaket, irakasleak ikasleari feedback azkar, animoso eta zuzena ematea sinplea bezain ezinbestekoa eta eraginkorra dela.

 

***************************************

Eta azkenik, laburpen gisa esan, bat egiten dudala Javier Echeverríak irakaskuntza birtual eta presentzialaz konparazio bat egiterakoan adierazten zuenarekin: “telemaisuak aldez aurretik prestaturiko arazo sorta bat aurkeztu, ikasle bakoitza etxeko ikasmahaian zertan ari de kontrolatu, horren pantailan esku hartuz okerrak zuzendu, ideiak iradoki, motibazioa bizkortu… ia denetik egin ahal izango du, fisikoa izan ordez, elektronikoa den bitartekoan. Ingurune telematiko berrian talde-lana sustatzea izango du irakaskuntza jarduerak arazo larrienetako bat, ordea.”

 

 

 

 

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude