EGURALDIA NATURAREN PERTIKA

 

Asko aipatu ohi da eguraldia. Denok dakigu gutxi gora behera hori zer den. Gauza natural bat bezala ikusi izan dut nik beti. Gure bizitzarekin loturik dagoen zerbait. Oso premiazkoa gainera. Hainbat modutara gure gain eragina duena. Arnasten dugun bakoitzean eguraldia xurgatzen dugula esan daiteke. Eguraldia espektakuloa edo ikuskizuna. Eguraldia sumatu edo jasan. Zer daukagun eta zer etorriko zaigunaren kinka. Naturaren dinamika markatzen duena. Ez da gizakiok egiten duguna baina bai jasaten edo gozatzen duguna. Eguratsa edo atmosfera, eguraldia da edo hori da bere larre lekua. Hortik elikatzen da. Eta eguraldia dugu bizitzaren makulua. Ezin bestekoa gainera. Hori gabe ez liratekete landareak eta animaliak existituk. Beraz, naturaren zatirik garrantzitsuena dugu eguraldia.

 

Batzuetan animatu eta besteetan tristetu egiten gaitu. Uneoro geurekin daukagu nolabait. Horri bai esan diezaiokegula: “zu gabe zer egingo nuke nik!”. Eguraldia beti izan da aipagai baina orain askotan bihurtzen da notizi. Informazioetarako medioek ederki astintzen duten gaia da alajaina. Batzuetan gehiegi ere bai agian. Baina gai sanoa dela ere esan dezakegu. Hala ere nik nire baitan ez dut horrela sumatu inoiz ere. Gauza interesantea bai baina naturala iruditu izan zait eta ez aparteko albiste gaia egunerorako.

 

Hori bai, beti egin izan dut berarekin komentariotxo bat edo beste egunean zehar lagun bezala hartuta. “Kaixo eguraldi!” diodanean, trumoi konkor edo hodei gandorren batetik “kaixo Joxe!” erantzuten didala iruditzen zait. Baina betiko galdera geure buruari: Ze eguraldi egingo ote du gerora?. Gutxi edo gehiago, nola edo hala asmatu egin nahi. Sekulako garrantzia bait du askotan eta gutxi edo asko ia beti.

 

Lehen esan bezala eguraldiaren barnean bizi gara guztiok eta bere atzaparretan gauzka. Jan edo edan gabe bizi gintezke egun batzuetan baina arnastu gabe oso denbora gutxian iraungo genuke bizirik. Izan ere arnasten dugun aire horixe bera dugu eguraldia. Niretzako oso gauza sinpatikoa da baina ez nintzake eguraldi zaletu porrokatua izango. Izan ere horrela ez litzake ikusmira naturala izango. Baserrian edo kanpoan bizi denak errazago sentitzen du hurbiltasun hori. Nekazaritzan eta abeltzaintzan beti eduki izan da arreta handia eguraldiagan. Basogintzan ere bai. Eguraldi ona edo txarra, beti dauka zer ikusia bere konportamentuak. Garaian garaikoa komeni gainera.

 

Pozgarria suertatu ohi zaigu askotan baina nahigabea franko ere eman ohi digu bere elementuak aztoratzen direnean. Izan ere pertika hori ez dago gizakion esku eta ezin dugu guk maneiatu. Ez da pertika, heldu eta zuzen eramateko moduko tramankulua. Fisikoek diote eguraldia kaosa dela. Ez dauka mugimendu zehatzik baina derrigorrezko erregela batzuk errespetatzen ditu. Hara nola urtaroen efektu edo eragina eguraldi motak izan ohi dituzten aldarteetan. Udaran eta neguan ez darabil martxa berdina. Ez da astroak bezala matematikoki mugitzen. Eta nola halako ibilera horietan, baldarkeria dezenteak ere gauzatu izan ditu. Oker galantak egiteko adinakoa ere bai. Gu marmarrean edo gaizki esanka jardungo gara baina martxa bihurri hori ezin dugu zuzendu. Baina hainbat neurri edo erremedio hartu ahal genituzke babes gisa.

 

Beti dabil eguraldia sarraskiren bat egiten munduan zehar. Bere elementuak ez ditu ondo kontrolatzen baina guk gizakiok ezin diogu leziorik eman. Geu ere ez bait gara santu-santuak.

 

Txistetxo bat orain amaitzeko:  “Baserriko mutila soldaduskara eraman zuten <la mili egitera>. Erdaraz gutxi zekien eta han zebilen nola edo hala moldatu ezinean. Halakoren batean kapitainak deitzen dio soldadu Antoniori lan bat zeukala berarentzat eta presentatzeko kapitainarengana. Etortzen da mutila kapitainarengana eta eskuarekin salutatuz esaten dio: tu dirás mi capitán. Eta honek dio: a mi no se me habla de tu, sino de usted. Coge un balde y traeme agua del grifo. -Si mi capitán, lo haré enseguida. Hala joan da iturrira eta bete du baldea urez. Eta abiatu da kuartelera. Derrepente ekaitza lehertu eta trumoiak eta tximistak bertan hasi ziren dantzan. Mutila beldurtu eta zalapartan abiatu da baldeka urarekin baina segituan ustu zitzaioan baldeka ura eta balde hutsarekin aurkeztu zen kapitainarengana. Orduan kapitainak dio: ¿que te ha pasado que traes el balde vacio?. Eta mutilak  honela erantzuten dio: mi capitán, trumón bur-bur, tximist brist-brist, balde blist-blast y agua no traer.