Markos Zapiain
Josu Landa Miguel Hernandezen poema bat kantatzen
Bart arratsean izan zen, Bermeoko Talako Kantinan Youtubeko poema hori ez da Munduko Poesia Kaieran ageri Ziur aski doinua aldez aurretik ezaguna nuelako, bereziki inpresionantea egin zitzaidan "Olibazaleak", horrela hasten dena: Jaengo andaluziarrok, olibazale gorenak, nor ote oliba adarrok gora altxatu zituztenak? Dios, zelako intentsidadez kantatu zuen Josu Landak! Hemen ere badaukazue, 5:12tik aurrera: https://www.youtube.com/watch?v=1ej8BFu6u4I Edozein aldetatik begiratuta, harrigarria izan zen Landaren emanaldia, epifania bat han elkartu ginenontzat Patxi Gaztelumendik leunki bultzatu ninduen grabazioa youtubera igotzera. Hiru ordu eta erdi behar izan ditut bost minutuko grabazioa youtuben jartzeko. Ez dirudi oso normala, ezpada hasiberriaren ajea. Ikus-entzuleen galderei erantzunez, Josu Landak argitu zigun zergatik ez darabilen gitarrarik edo bestelako musika-tresnarik: pena emateko. Soiltasun horri esker jendeak errukiz atzera egiten omen du kantaldia kritikatzeko orduan. https://www.youtube.com/watch?v=ckpoTQ-5m8A 2016/02/12 - 22:10:03
Edu Lartzangureni erantzunak Svastikak eta estatua biluziak artikulurako
-Edu Lartzanguren: Zilegi da norbere kultura estaltzea edo deskafeinatzea kanpotarrari atsegin egiteko? -Markos Zapiain: Epe luzera frustrazioa dakar eta kanpotarraren aurkako erasokortasuna. ETA sortu zuenak jakinarazi zigun antropologo batek idatzi zuela euskaldunak kanpotarrekin oso irribarretsuak izaten garela, eta hori ohikoa dela desagertzera doazen herrietako kideengan. Eskuzabaltasuna onuragarria da, ahal den heinean praktikatu beharreko balioa. Bere burua ziur sentitzen duena eskuzabala izan daiteke. Aldiz, ahula baldin bada zure kultura, eta mehatxatua baldin badago, defentsako jarrerak hartzeko joera izango duzu, eta hori eskuzabala izatea baino desatseginagoa da. Edonola ere, oso subjektiboa izaten da norberaren hauskortasunaren pertzepzioa. Guretzat hain indartsuak diren frantses askok eta askok agonia larrian sentitzen dute beren kultura, anglofonoek eta musulmanek itoa, eta defentsako arauak euskaldun askori paranoikoa zaigun kopururaino biderkatzen dituzte. -E. L.: Non dago muga kanpokoa integratu nahiaren eta makurtzearen artean? -M.Z.: Kanpokoaren jarrera ere aztertu behar. Batzuetan kanpokoa integratu nahia eta makurtzea ez dira aurkakoak. Esanguratsua da âospitalitateâ eta âostilitateâ latindar jatorri etimologiko berekoak izatea. Ines Arrimadas Andaluzian jaioa da, 26 urte bete arte ez zen Kataluniara joan, hedabideetan dio bere burua salamancar sentitzen duela eta zentralismo jakobinorik agresiboenaren arietea da Katalunian; hala ere, abertzale independentista du bikotekidea. Antzekoa da Andrea Levyren kasua. Gu oraindik ez gara konplikazio horien baitan atseginez elkarbizitzeko bezain helduak. Zaila da Laura Garrido eta Pernando Barrenaren eztei bidaia irudikatzea, Javier Maroto eta Andoni Ortuzarrena, Laura Mintegi eta Rodolfo Aresena. -E.L.: Horretaz ez eztabaidatzeak ez al dio bidea libre uzten eskuin muturrari Europaren ânortasunarenâ defentsan? -M.Z.: Europako eskuin muturra aporia betean jausi da: Europaren nortasunaren bihotza kristautasuna dela aldarrikatzen du, eta etorkin mairuek mehatxatzen dutela. Ordea, kristautasunaren funtsa etorkinari abegi egitea da, behartsuari laguntzea, lagun hurkoa zure burua bezala maitatzea, are etsaia maitatzea. Ez dut uste luzaro iraungo duenik berriki Fronte Nazionaleko zenbait kidek aporia horri aurkitu dioten irtenbidea: errefuxiatuen jantokietara laguntzera boluntario joan, baina bazkaltiarrei, ia denak musulmanak, txorizoa eta buzkantza baino ez eskaintzea. Jesu Kristoren izenean, irentsi ezak zerrikia edo bestela alde hemendik. -E.L.: Euskal Herrian badakigu zerbait geure hizkuntza ezkutatzeaz kanpotarra âerosoâ senti dadin, ezta? -M.Z.: Eskuin abertzaleak aspaldi utzi zion euskararen alde serio egiteari, EAEko Hezkuntza Sailaren funtzionamenduak erakusten duenez, eta ezker abertzaleko sektore gero eta zabalagoak euskara abandonatu beharra aldarrikatzen ari dira Euskal Estatua erdietsiko bada; hau da, eguneroko praktikan beti egin izan dena teorian ere ezartzen dabiltza. Ikusita euskaldunon jokaera euskararekin, euskara ikasteko prest datorren kanpotarrak pena ematen du. -E.L.: Arrazoizkoa litzateke ikastoletan-eta zerrikia menutik kentzea haur musulmanak daudenean? Eta klase egutegia moldatzea ramadanaren garaian? -M.Z.: Ez, ez litzateke zentzuzkoa klase egutegia ramadanaren garaian moldatzea; aski lan ematen dute kristauek. Arrazoizkoa litzatekeena da eskola publiko benetan laikoa ezartzea. Lehenbiziko galderari dagokionez, gure ikastetxean behintzat menu berezia dute zeliakoek, barazkijaleek eta musulmanek. Eta oraingoa ez bezala zinez laikoa litzatekeen eskola publikoa lortuko bagenu, musulmanei solomoa beharrean oilaskoa zerbitzatzen jarraituko genuke, laikotasun erradikalak badaki eta eskuzabala izaten, benetan axola duten printzipioei eutsiz gero. 2016/02/12 - 22:10:03
Urkulluk Puigdemonti ez dio deitu ere egin
Errege, Raxoi, Pedro Sánchez, Albert Rivera, Pablo Iglesias eta gainerakoak bezala, Urkulluk ez dio deitu ere egin Puigdemonti, ez zoriontzeko eta ez deus. Itsusia bezain ezohikoa. 2016/01/15 - 03:07:07
Tales bertsolari
Miletoko Tales hartzen da lehen filosofotzat. Mileton jaio zen, Egeo itsasoaren ekialdean, gaur egungo Turkian, Kristo aurreko zazpigarren mendean, eta seigarren mendearen erdialdean hil zen. Historian interesgarria izan den guztia Europan gertatu dela aldarrikatzen dutenen aurka, gogoratu beharra dago Tales feniziarra zela jatorriz, gaur egungo Israel edo Libano ingurukoa, eta Egipton eta Babilonian ikasi zuela. Orain arte Europaren eta beraz Unibertsoaren ohore eta gailurtzat jo izan den Filosofia grekoa, beraz, asiar batek abiarazi zuen. Are larriago, greziar peto-peto batek, Traziako neskatxa batek, barre egin zion Talesi; gora begiratzeagatik egin zion barre. Tales lehenbizikoa izan zen fisisaren arjéaz galdetzen (Fisis=Natura; arjé: oinarria, muina, hasiera, arkeologian edo anarkian bezala); arjé hori itxura aldakorraren azpian legokeen batasuna litzateke. Gainera, Talesek erantzuna ez jainkoen artean baizik eta naturan bilatu zuen, eta erantzun hori era arrazoituan aurkeztu. Dagoen guztia funts bakar batetik eratortzen ote da? Talesen eta ondoko filosofoen ustez, bai. Dena da azken finean bat. Erantzunen askotarikotasunak ez du garrantzi handirik, galdera bera egin izana izan zaigu erabakigarri. Presokratikoen artean, oinarri edo funts hori ez zen ezein Jainko, baizik eta lehengai natural edo logikoren bat. Talesek ura dela esango du naturaren funtsa, Anaximandrok mugagabea, Pitagorasek zenbakia, Heraklitok sua, Demokritok atomoa⦠Fisikoak dira lehenbiziko filosofoak, astronomoak, matematikoak, poetak, igarleak. Ez lukete ulertuko zientzien eta letren arteko bereizketa. Filosofoak, definizioz, egia bilatzeari ematen dio bere denbora guztia, ez du denborarik galtzen diru bila. Aristotelesek kontatzen duenez, Talesi leporatu ziotelarik kontu materialekiko bere arduragabekeria, bere txirotasuna, filosofoak, fisiko, astronomo, matematiko eta ingeniari ez ezik metereologo ere bazenak, oliba-uzta oparo bat aurreikusi eta neguan Mileto eta Kios-eko olio-dolare guztiak erosi zituen, merke, eta gero, udan, uzta gauzatu zenean, garesti alokatu eta diru pilo bat egin zuen, erakutsiz filosofoak nahi izanez gero badakiela aberasten, baina ez duela hori izaten helburu nagusi. Gaur egungo filosoforik ezagunenek ere, Zizek, Onfray edo Joxe Azurmendik, etxe eta bizimodu umilak izaten dituzte. Uko degiote maila batetik goragoko aberastasunari: produkzio filosofikoan ardazten dutenez bizimodua, poxelu lekieke dirutza. Miletoko Talesek, harira, Kristo aurreko 585ko eguzki eklipsea aurreikusi zuen, eta horrek ere ospe handia eman zion, Zazpi Jakintsuetako bat da. Bestalde, piramideen garaiera neurtzeko metodo bat asmatu zuen, piramideek proiektatzen duten itzalean oinarritua. Giltza zen itzala neurtzea piramidearen altueraren berdintsua denean. Metodo hori beste esparru batzuetan ere aplikatu zen, eta ondorio ederrak ekarri zituen, besteak beste nabigazioaren artean. Andoni Egañak zioen bertsolariak behera begira botatzen badu bertsoa batez ere oroitzen ari dela, eta gora begira berriz asmatzen. Gezurtiak gora begiratu beharko luke. Esoporen alegia batean oinarriturik, Platonek kontatu du behin batean Tales, zerura begira zihoala, bideko zuloa ikusi ez eta bertan erori zela, eta Traziako neskame batek barre egin ziola: âa, Tales, beti astroei so eta mutur aurrean duzuna ere ikusten ezâ. Hegelek komentatu zuen Tales putzuan erori zela putzutik kanpo zebilelako. Gu ez gara erortzen, ez garelako inoiz putzutik irteten. Filosofo mota batek beti begiratzen du gora, putzuan jausteko arriskuaren despit. Gora begiratze heroiko horren ondorioz estropezuka du filosofatzen eta behin eta berriro erortzen da, gero eta hobeto erortzen da. Larunbatean, Gipuzkoako finalean, bertsolariek ez zuten ez gora ez behera begiratzen, ezpada parera, zuzen. Egañaren sailkapenetik at, ez zebiltzan ez asmatzen ez oroitzen. Filosofatzen ote zebiltzan? Bistan da Talesen sasoiaz geroztik asko aniztu dela filosofoen behakoen norabidea. Gaur egun Tales ez zen putzuan jausiko, honezkero astronomoek eta metereologoek ez dute-eta ortzira begiratzen, baizik eta, bertsolarien antzera, parera, ordenagailuko pantailara, hortxe jasotzen baitituzte sateliteek igorririko datuak. Larunbatean erakutsi ziguten bertsolariaren hegaldian ere mamitzen dela Hegelek filosofiaren zeregin nagusitzat duena, ihre Zeit in Gedanken erfasst, âzure garaia kontzeptuz atzemateaâ. Adibidez, gaur egungo etorkinaren Beñat Gaztelumendiren definizioan: âbeti etortzen, beti etortzen, eta iristen ez denaâ. Jende normalak ez du beti filosofia maite izaten. Zenbaitetan barre egiten dio, edota hil. Platonek lotu ditu neskatxaren irria Talesen lepotik eta Atenaseko demokraziak Sokratesi ezarririko heriotza zigorra. Filosofiaren eta agintarien arteko betiko tentsioaren azkenaurreko adierazpena Filosofiaren aurkako Hezkuntza Sailaren gurutzada da, Iñaki Artola pilotariak zein Julio Soto bertsolariak ganoraz salatua. Dena den, eta behako eta jarrera filosofikoak zein anitzak diren ostera ere ilustratzeko, aintzat hartu beharra dago ezen Talesen jarrera dudarik gabe baldin badagokio filosofiari, traziar neskamearenak ere baduela bere tradizioa. Diogenes zinikoak hurbilago luke neskamearen algara jakintsuaren seriostasuna baino. 2015/12/24 - 12:52:04
Filosofiaren sorreran laguntzaile
Filosofia, etimologikoki jakinduriarenganako maitasuna, âfilo-sofiaâ, Kristo aurreko seigarren mendean sortu zen, Grezian. Filosofiak galdetzen du lehenbiziko aldiz âzer da honen edo horren funtsa eta esentzia?â, "ti to on", âzer da izatea?" Aurretik mitoa zegoen, kontakizun sakratua. Antzeko kezkei narrazioen bidezko erantzuna ematen zitzaien. Filosofiaren mintzamoldea, logosa, berriz, arrazoiari atxikitzen ahalegintzen da, autokritikoa izaten. Gizakiaren sakoneko kezkak antzekoak izan badira ere beti, erantzuna aldatu egiten da. Mitoak kontakizunen bidez erantzuten du. Filosofiak, berriz, kontzeptuak sortuz. Edonola ere, nola sortu zen filosofia, zein da dagoenaren funtsari buruzko itaunaren jatorria? Noiz eta non agertu ziren galdera hori egin ahal izateko baldintzak? Grezian bertan sortu ziren, esan bezala, Kristo aurreko hamargarrenetik seigarrenera doazen mende ilun eta enigmatikoetan. Baldintzok mugimendu bertikal bat eragin zuten, gorantz, abstrakzio gero eta handiago baterantz, eta, aldi berean, hedatze horizontal bat, gure itauna sortu ahal izateko giro jakingura, bidaiari eta unibertsalizatzaileari lotua. 1-Aurrena, âtoâ artikulu neutroa agertu zen, gure âtasunâaren antzeko zeregina betetzen duena: belarraren berdea, itsasoaren berdea, mukiaren berdea bildu eta gainditu eta edertasunaz oro har galdetzea ahalbidetzen du, edo zuzentasunaz, edo munduaren funtsaz. 2-Bestalde, txanpona sortu zen, ezinbestean gauzaki zehatzak trukatu beharra desagerraraziz. Txanponak dena eros dezake, edozer bilaka daiteke txanpon. Era berean, Heraklitoren Logos-ak, arrazoi komun edo unibertsalak, guztia uler dezake, edozer bihur daiteke zentzu koherente giza adimen batentzat. Giza arrazoia edozeren azalean jar daiteke, eta ulertu. 3- Garai hartako grekoen grina bidaiariak, ia beti Mediterraneoan isuriak, ikuspuntu zabalago batera eraman zituen, eta gutarkeria gainditzera, norberarena egiazkoena eta onena dela uste izatearen umekeriaz lotsatzera. Herri desberdinek jainko desberdinak zituzten, konstituzio desberdinak, eta ez ziren gu baino okerrago bizi. 4-Halaber, inbasore dorioek ezarritako antolakuntza berria dugu polisean, aurreko mizeniko-minoikoena ez bezalakoa. Honek erdigunean errege jauregia kokatzen zuen, eta inguruan nekazarien, abeltzainen eta artisauen etxeak, erregeari obeditu besterik ez zutenak. Goitik beherako hierarkia dugu hemen. Aldiz, dorioek errege jauregi zentrala kendu eta bere ordez hutsa jarri zuten, alegia, plaza bat, agora. Plazan hiritarrak elkartu eta beren iritziak ezagutaraz ditzakete; horra hor demokraziaren nolabaiteko ernamuina. 5-Idazkera bokalikoa sortu zen, bestalde. Hamargarren mendea baino lehen, grekoak bete-betean zeuden ahozko kulturan murgilduta, non tradizioa errepikatzea baita funtsezkoena. Soilik eskriba-elite batek zekien idazten; idazkera, bestalde, silabikoa zen, entzuten zenaz oso bestelakoa horrenbestez, idazkera silabikoan letra edo zeinu bakar batek soinu-multzo bat adierazten baitu. Idazkera silabiko batzuetan ez dago bokalik. Esaterako, bokalik gabe dago idatzia Bibliako Itun Zaharra, ia dena hebraieraz (Itun Berria ostera ia osorik grekeraz, idazkera alfabetikoz). Mende ilun haietan Egiptotik papiro ugari ekarri zuten Greziara, alde batetik, eta, bestetik, Feniziatik alfabetoa. Idazkera alfabetikoan joera da letra bakoitza soinu bati lotzea. Gainera, feniziar alfabetoari grekoek beren bokalak erantsi zizkioten. (Alfabeto greko horretatik eratorriko ziren, besteak beste, nola latindarra, gurearen jatorria, hala zirilikoa.) Idazkera alfabetikoari eta bokalei esker idatzia eta esana antzekoago egingo dira. Ondorioz, jende gehiagok bereganatuko du idazteko ahalmena, eta izkribuen eskuz esku ibiltzea nabarmen areagotuko da. Hain zuzen ere, idazketaz batera ager daitezke zerbaiten funtsari buruzko galderaren antzekoak, praktika zehatzetik nolabaiteko urrutiratzea eskatzen baitu, ahozko kulturetan ezinezkoa. 6-Aldi berean, azpimarratu beharra dago erlijiozko kultu bi daudela garai hartan indarrean, bata apolineoa, lasaia, jendaurrekoa, eta bestea orgiastikoa, mozkorra, ezkutua, azken hau Eleusisen kokatua. Bertan, nork bere burua bilatzen zuen bere burua galduz, mugak eta arauak hautsiz. Bada, herriak tinki eskatu baitzuen, Dionisoren kultu misteriko drogazale hau Delfosera eraman behar izan zuten, hots, Greziako tenplurik bisitatuenera, urtean zenbait astez. Bertan Pitia, medium antzeko bat, trantzean jarri eta zentzugabekeria mordoa botatzen zuen eldarnioz, Apolo Jainkoak berak diktatuak itxuraz, eta hermeneuta edo interprete batzuek gizaki arruntentzat ulergarri izango zen mintzamolde batera itzultzen zuten. Kultu biotan, filosofiak historian zehar munduaren aurrean izan dituen bi jarrera desberdinen ernamuina edo ispilua dago: bata funtzionariala, mekanikoa, linguistikoa, eta bestea poetikoagoa, inplikatuagoa, mundua bera sakratutzat-edo duena, eta filosofiaren bidez munduaren muina birsortzen saiatzen dena. ---- Horixe da munduaren funtsari buruzko galderaren jatorria, geure idatzizko kulturen jatorria azken batean. Hala ere, zenbaitek uste izan du grekoena erabateko hasiera izan zela, beren ahalmen sortzaile itzelak beraiena itzularazten zuela baina berek beren aldetik besterena itzuli behar izan gabe, Aristotelesen Jainkoa legez, ororen baitan pizten baitu Berarenganako amodioa, baina Berak aldiz ez du maitatzera derrigortzen duen gabeziarik. Hau gezur hutsa da. Grekoek itzultzen zuten itzuli. Edonola ere, gure kulturetara iristeko giltzarri izan zen itzultze ekimen erraldoi bat, arras eskuzabala, latinoena grekoekiko. Biziki sufritu zuten berek âaberri hizkuntzaren gabeziakâ zeritzotenarekin. Gero hizkuntza erromantzeak sortu ziren, eta nazio estatuak, derrigorrezko irakurketekin, hezkuntzan, klasiko greko eta latinoena, gehi tokian tokiko heroi literarioena. Beharrezkotasun horrekin, soldaduskarenarekin batera, egin izan da Europan nazio-eraikuntza. 2015/12/23 - 13:05:05
Kalipsok Odiseo bahitu
Nola mitologian hala filosofia nagusian, bereziki estoikoenean, grekoek mundua kosmos gisa zekusaten, kaosetik eratorritako ordena gisa. Mundu koherente horretan, nork bere tokia dauka. Bizimodu ona, justizia, bakoitza dagokion gunean bizitzea da. Bi mito iturri nagusiek, Hesiodoren eta Homeroren obrek, kaosetik kosmosera igarotzea darakutsate. Irailean ikusi genuen nola sortzen den Hesiodoren Teogonian harmonia kosmikoa kaosetik. Odiseak Troiako gerra kaotikoa du abiaburu, eta, hamar urteko itsasaldi baten ostean Odiseo/Ulises bere Itakara heldu eta Penelope emaztea berreskuratutakoan amaituko da. Itaka baita Odiseori dagokion tokia, Peneloperen alboan. Odiseoren kasuak erlijioaren eta gizatasun soilaren arteko desberdintasuna ikusten laguntzen du. Erlijioentzat, oro har, benetako bizitza hil ostean hasten da. Hilezkortasuna dago jokoan. Odiseok, berriz, eta, halaber, ikusiko dugunez, Filosofiaren zati handi batek, giza bizialdi mugatu honetan ardazteko joera erakutsiko du. Odiseo, Itakara itzuleran, Kalipsoren uhartean gelditu da, Ogigian. Kalipso izena âkalipteinâ-etik dator, ezkutatu edo bahitu esan nahi baitu, eta halaxe du Odiseo, bahiturik. Jainkosa bat da, ezin ederragoa, eta Odiseoz maitemindu da. Bere uhartea paradisua da, beti eguraldi ona, janari bikaina, otarrainak, sagarrak, tigretoiak. Are gehiago, Kalipsok Odiseori hilezkortasuna agindu dio berekin geldituz gero. Hilezkortasuna paradisuan, maite ezin ederragoarekin. Gainera, Kalipso tentuz ibili da, aurreko batean Jainkosa batek hilkor bat hilezkortu eta ohartu gabe azken zahardadeko gogoz eta itxuraz hilezkortu baitzuen. Ez du berriz ere hanka sartu nahiko. Arazo hori kristauei ere sortu zitzaien, alegia, dogmaren arabera denboraren azkentzean gorputzak berpiztuko dira, ez soilik arimak, ados, baina gure bizialdiko zein gorputz? Kalipsok Odiseori aginduko dio gorputz-arimen aldetik orekarik sakon eta ederrena duen unean hilezkortuko duela, 52 urte inguru. Hala ere, Odiseo egunero arratsaldez Kalipsoren uharteko ertz batera joaten da, Itakara ematen duena, eta negar egiten du. Penelope ez da Kalipso bezain ederra, Itaka askoz ere txiroagoa da Ogigia baino, baina horiexek dira Odiseoren erresuma eta Odiseoren emaztea. Odiseoren ildotik filosofo askok nahiagoko dute hilkortasuna, dagokien tokian izanez gero, ezen ez hilezkortasuna deslekuan. Nori berea, hori da zuzenbidea, diogu euskaldunok. Grekoek ere horrela ikusten zuten kontua: mundua ordenatua da, pertsona eta ekintza bakoitzari toki bat dagokio, eta bidegabekeria, injustizia, toki horretatik ateratzea da. Horri deritzote hybris, gehiegikeria, harrokeria: dagokizunetik bereizteari, zurea ez den toki bat betetzeari. Hori gogor zigortzen dute, Jainkoek mitologian eta epaileek gure mundu arrano honetan. 2015/12/23 - 13:05:05
Dioniso
Nondik nora dago Olinpoko Jainkoen artean Dioniso, gainerako olinpiarren hain desberdina izaki? Antigrekoa da, gehiegikeria hutsa, kaosa. Lehen begiratuan, Tartaroan behar luke, infernuan, Titanekin eta Tifonekin batera. Dioniso ez da-eta festa alaiaren eta mozkorraren Jainkoa soilik, ardoaren eta antzerkiaren asmatzailea; aitzitik, eldarniorik mingarriena ere sustatzen du, tortura eta hilketa. Hala ere, Olinpoan? Ausardia horixe da ziur aski herri grekoaren jenialtasunaren adierazpenik esanguratsuenetakoa. Dioniso beste Olinpiarrengandik bereizten dituen zenbait ezaugarri: alde batetik, giza ama duen Olinpiar bakarra da; gainerako guztiek Jainkoak dituzte guraso (Jainko mestizoa). Anabasa izan zen Dionisoren jaiotza. Hara bertsioetako bat: Dionisoren aitak, Zeusek, giza itxura hartzen zuen Dionisoren ama Semelerekin larrua jotzeko. Zeusen emazte Herak, jelosiak bultzatuta, Semele xirikatu zuen Zeusi eskatzeko bere berezko itxura jainkotiarra erakuts ziezaion. Zeusek amore eman eta trumoi, oinaztargi eta oinaztu gisa agertu zitzaion, eta Semele kixkali, Herak aurreikusi legez. Erre bitartean, Zeusek Dioniso amaren sabeletik erauzi eta bere izterrean gorde zuen. Aitaren izterretik jaio zen beraz Dioniso (sorkura katastrofikoa). Sufrimendu horrek ez zuen ordea Heraren mendeku gosea asetu, eta Dioniso hil nahian aritu zen jo eta su. Semea babestearren, Zeusek neskatxa itxura eman zion Dionisori; honi gustatu eta aurrerantzean ere, inongo beharrik gabe, erabiltzen jarraitu zuen (Jainko trabestia). Hera berriro larregi hurbildu eta Zeusek, Hera despistatzearren, aker bilakarazi zuen semea, eta gero zezen (Jainko piztia). Dena den, Herak detektatu eta Dioniso erotu egin zuen, baina seko erotu. Eldarniotan ibili zen bolada luze batez (Jainko eroa). Alderrai zebilen beti, bere satiro, sileno eta bakanteekin atzera eta aurrera, herririk herri, mozkorrik mozkor. Grekoek ez zuten grekotzat, nabarmena baitzuen Ekialdeko kutsua; asiarra omen zen, bere begi urratuekin, etorkin bat, metekoa, mantxurrianoa, koreanue (Jainko arrotza, etorkina). Grekoek biziki estimatzen zuten ordea izaera autoktonoa, gutartasuna, gizontasuna, gizatasuna, zentzuna, ordena, legea, kosmosa. Guztiz arrotza zitzaien horrenbestez Dioniso: guraso nahasiak, kaotikoa, trabestia, piztia, eroa, kanpotarra, mozkorra, drogadiktoa. Alegia, edozein gurasok alabarentzat nahi lukeen senarra. Guztiarekin ere, Olinpoan, Apoloren eta Atenearen alboan. Bestalde, izugarria bada ere Dioniso beti, izugarriagoa du izeko Agaveren aurkako mendeku-gosea. Agavek iseka egiten zion bere ahizpa Semeleri, Dionisoren amari, honek zioelarik Jainkoen Jainko Zeusekin harremanak zituela. Hori guztia asmakeria hutsa zela zabaldu zuen Tebasen eta barregarri utzi zuen ahizpa. Euripidesen Bakanteak-en Dionisoren mendekuaren berri ematen zaigu. Agaveren seme Penteo dugu Tebasen errege. Dionisoren kontrafigura da: greko-grekoa, jator-jatorra, txintxo-txintxoa, gurasoak harro egoteko modukoa. Halako batean, Dioniso eta bere jarraitzaileak Tebasera etorri dira, karrika eta plazez jabetu dira, erdi biluzik edan eta edan. Dionisok herriko jendea bakanal batera gonbidatuko du mendi aldera. Bizitza publikoa gizonen esku dagoenez zeharo, aspertuta bizi diren emakumeak erakarriko ditu batez ere Dionisok. Penteo ere jakin-minak jota sumatu eta mendiko jaira bideratzen du. Bakantez mozorrotuta igoko da buruzagia. Barre eragiten zien horrek ikus-entzuleei, gurean agertokian Urkullu berez hieratikoa emo edo punkiz ikustea bezalako zerbait. Penteok zuhaitz baten adarrean erdi ezkutatuta ikusten du Dionisoren festa basatia: leunki hasi dira, edan, sexu harremanak andreen artean, baina berehala ekingo diote animaliak torturatu, bizirik zatitu eta hiltzeari; gero eta mozkor eta eldarniozkoagoa eta biolentoagoa da giroa, harik eta bakanteek Penteo begiluzea seinalatu eta, Agavek gidatuta, bere eldarnioan piztia gisa ikusten baitu semea, harrapatu, lurrera bota eta bere gorputza zatikatu eta hilko duten arte. Ostean, Agavek berak semearen burua gorputik bereizi eta pika batean inkatuko du. Oraindik mozkor eta eldarniotan, bere aitari, Tebasen fundatzaile Kadmori, semearen buru odoltsua trofeo gisa eramango dio, harro. Bete da horrenbestez Agaveren aurkako Dionisoren mendekua. Horrelakoak bultzatzen dituena da grekoek Jainko beneratuenen artean kokatu zuten indarra. Nolatan uler? Kristauek Jainkoa eta zerua irudikatu zutenean Platonen ideien mundua izan zuten eredu. Platonen ideien munduan ederra, zuzena, egia eta ongia daude. Ez dago zikinkeriarik, ez gaizkirik. Era berean, kristauen zeruan. Antzinako grekoek Dioniso Olinpoan kokatuta lortu zuten mundu idealean arrotza, diferentzia, txarra integratzea, kristauen zeruan Jainkoaren alboan Luzifer balego bezala. Hots, sakontasun, errealismo eta ausardia psikologikoari dagokionez, askoz ere gehiago izan ziren politeista haiek Platon eta kristauak bezalako Platonen jarraitzaileak baino. Grekoen jeinu eta estilo handiak desoreka, bestelakoa, eromena, oinazea eta itzala onartzeko ausardia izan zuen, eta indar dionisiako ilun arriskutsu horien bidez bizitzaren edertasuna sakontzekoa. 2015/12/01 - 16:46:04
Koldobika Ezberdin, Sisifo maite minez-i buruz
Putz aldizkarian, 2001-07 2015/11/17 - 13:12:03
Koldobika Ezberdinen interpretazioaz
Uste dut Koldobika Ezberdin tronpatu egin dela, hainbat zentzutan baita Sisifo maite minez arras kristaua. Kontuan hartu behar da gure kultura kristaua dela, baina gainera Laura Mintegi beti ibili da Lacan psikoanalistarekin atzera eta aurrera. Puntua da psikoanalista bakoitzari ere badariola bere erlijio inguru edo jatorriaren kutsua: Freuden psikoanalisia psikoanalisi judu bat da; Jungena berriz paganoa, ariarra; eta Lacanena katolikoa da, frantsesa, fraidea zuen anaia, eta abar. Bestalde, Nazareteko Jesukristok esaldi ospetsu franko bota zituen. Horietako bat: maita ezazu etsaia. Beste bat: Jainkoa maitasuna da. Arameoz bota zituen ordea. Eta Itun Berria grekera batuaz idatzi zuen Jainko Jaunak. Grekeraz, baina, berba bi zerabiltzaten maitasuna izendatzeko: batetik EROS, pasiozko maitasuna, eta Jesukristok ezin zigun etsaia EROTIKOKI maitatzeko agindu; eta ezin zezakeen JAINKOA EROS DA aldarrikatu, O THEOS EINAI EROS. Eta bestetik FILIA, gehiago hurbiltzen zitzaiona Jainkoaren maitatzeko erari, baina oraindik mugatua zena, adiskidetasuna adierazten baitu gutxi gorabehera, eta adiskideak aukeratu egiten dira; Jesukristok gogoan zerabilen ezohiko maitasun hori ostera edozeinentzako da, desinteresatua, unibertsala. Orduan AGAPE hitza berreskuratu zuten, ondoren vulgatan CARITAS eta euskaraz karitate edo gupida edo erruki gisa ere itzuli izan dena. Jainkoa den maitasuna AGAPE da, O THEOS EINAI AGAPE, Jainkoa karitatezko maitasuna da. Eta etsaia AGAPE maitasunaz behar da maitatu, ez EROS ez FILIA maitasunaz. âEtsaiaâ modu desberdinetan interpreta liteke; batzuek uste dute maitatu beharreko etsai hori guretzat ere Hitler dela, edo Estatu Islamikoa, zenbat urrunagoa hainbat gaiztoagoa. Ez ba: Jesusek, dirudienez, eguneroko bizitzan benetan zure onetik ateratzen zaituena du gogoan, emazte ohia, lankide edo bizilagun jasangaitz horiek. Are hurbilago, zehazkiago: gizaki horrek zure sentimenduetan eragiten duen depresioa, gorrotoa, amorrua, errua litzateke etsaia. Etsaia zure gorputzean legoke kokatua, eta etsaia maitatzea litzateke gorrotoari, amorruari, erruari, zure baitara etortzen uztea, sentimendu txar hori onartu eta berekin hitz egitea, Goenkaleko Maria Luisa hortentsiei eta orkideei ez ezik astakardu, mariloka eta belar txarrei ere mintzatzen zitzaien bezala: zatoz nahi izatean, beti izango da zuretzat libre txoko bat nire erraietan. Soilik zara libre maite duzunaz, gorroto diozunari kateatuta zaude. Horregatik maitatu behar da etsaia, libreago eta lasaiago bizitzeko, bestela behin eta berriz itzuliko zaizkizu gorrotoa, depresioa, errua eta amorrua. Laura Mintegiren eleberrian ere etsaia pertsona jakin bat baino gehiago barne-muinetako iltze bat da, ezinbestez zoritxarra dakarren maitemintzeko grina da Sisiforen harria. Eta Mintegik iradokitzen du harri hori maitatuz gero maitemintzeak eragindako sufrimendua uxa daitekeela. Agapeki maitatu beharra dago eros. Zentzu horretan, Laura Mintegik etsaia maitatzeko aldarrikatuko luke, Jesukristok bezalaxe. Diotenez, Munillak batzuetan Putz! aldizkaria baliatzen zuen bere doktrina jendarteratzeko. Munillaren ezizena izan liteke Koldobika Ezberdin. Kristau bion aliatua izan zitekeen Mintegi, Munillak etsaia hobeto maitatuko balu. 2015/11/17 - 13:12:03
Ainhoa Arozena, Sisifo maite minez-i buruz
Egan, 2003-03 2015/11/17 - 13:12:03
